Με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα για έναν πίνακα του Θεόφιλου, γράφω για να δείξω την αδικία που γίνεται στους καλλιτέχνες. Ο Θεόφιλος ζωγράφιζε - με τον δικό του τρόπο. Την αγαπούσε την ζωγραφική.
Ζώντας όμως σε ένα χωριό, σε ένα νησί, σε έναν αιώνα όπου η φτώχια περίσσευε και όπου δεν μπορούσε να καλλιεργήσει την αγάπη του για τη ζωγραφική,
"θάφτηκε" όπως και πολλοί άλλοι εκείνης της εποχής.
Το έργο του αναδείχτηκε μετά το θάνατο του, από έναν Γάλλο ο οποίος ήταν φιλότεχνος και προωθούσε καλλιτέχνες και "ανακάλυψε" και τα έργα του Θεόφιλου.
Διοργάνωσε έκθεση στο Παρίσι το 1935, ένα χρόνο μετά το θάνατο του και αυτή ήταν η αρχή της ανάδειξης του έργου του.
Το άρθρο που διάβασα έγραφε το ποσό που πουλήθηκε ένα έργο του σε δημοπρασία κάποιου αγγλικού διάσημου οίκου...3.000.000 λίρες!!!
Και ο Θεόφιλος πέθανε μόνος, άρρωστος και φτωχός!!! Για να πλουτίζουν διαχρονικά, άλλοι από τα έργα του!!!
Αυτή η αδικία υπάρχει ακόμα και τώρα, γιατί άσημοι καλλιτέχνες που έχουν καλλιτεχνικό έργο να προσφέρουν, δεν μπορούν να βγούν στην επιφάνεια και κάποιοι που έχουν χρήμα, φήμη, δόξα, βρίσκουν και χορηγούς για να τους διοργανώσουν τις ατομικές τους εκθέσεις!!! Αδικία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου